Waarom voel ik hulpeloosheid?

We kunnen ons hulpeloos en hopeloos voelen wanneer we te maken hebben met chronisch misbruik of herhaaldelijke belemmeringen. Je kunt je vast voelen zitten in armoede of een ongelukkige relatie. Je hebt misschien of te maken met je eigen afhankelijkheid of die van iemand anders die zich hulpeloos voelt om te veranderen. Misschien heb je te maken met een pijnlijke gezondheidstoestand of herhaalde mislukkingen op school, aansluiting of werk.

Hou in gedachten

Het is gemakkelijk om verdriet te voelen wanneer je denkt dat er geen uitweg is uit aanhoudende pijn en ongelukkigheid. Vaak zijn er alternatieven en maatregelen die we kunnen nemen om onze situatie te veranderen en de pijn te verlichten, maar door een hopeloze kijk en "aangeleerde hulpeloosheid" zoeken of aanvaarden we geen hulp en kunnen we wegzinken in zwaarmoedigheid. Aangeleerde hulpeloosheid is een term die Martin Seligman in de jaren '60 bedacht om een mentaliteit te beschrijven waarin je niet probeert te ontsnappen aan een negatieve situatie omdat je van te voren hebt gehoord dat je hulpeloos bent.

In Seligman's experiment, liet hij een bel rinkelen en gaf vervolgens een hond een milde schok om hen in staat te stellen een schok te verwachten na het horen van de bel. Hij ontdekte dat de honden na enige tijd bij het horen van de bel angstig reageerden alsof ze een schok hadden gekregen, hoewel dat niet het geval was. Menselijk gedrag is vergelijkbaar. Als u bijvoorbeeld bent voorgelogen of verraden, wordt u wantrouwig. U zou zich kunnen inbeelden dat u in een nieuwe relatie wordt bedrogen, terwijl dat niet zo is.

Houd rekening met

Je zou dan kunnen reageren op je ideeën, boos worden en je nieuwe partner valselijk beschuldigen of misschien uit elkaar gaan. We zien dit als het projecteren van onze eerdere ervaringen op anderen en de huidige omstandigheden. Seligman ging nog verder en plaatste deze honden in een kooi die verdeeld was zodat de schok slechts één kant zou beïnvloeden. De honden konden gemakkelijk over een hek aan de andere kant stappen en de schokken ontwijken. Echter, de honden deden dat niet! In plaats daarvan gaven ze het op en gingen liggen. Vervolgens gaf hij verschillende honden schokken in een verdeelde kooi die nog niet eerder waren geconditioneerd met de schokken en de bel.

Deze honden sprongen onmiddellijk naar de andere kant van het hek om de schok te voorkomen. Dit bewees dat het geconditioneerde hondenpaar had geleerd hulpeloos te zijn. Een ander voorbeeld hiervan is de praktijk om jonge olifanten aan een paal vast te ketenen. Als ze volwassen zijn, rennen ze niet weg wanneer de kettingen worden losgemaakt. Hoe we gebeurtenissen interpreteren is belangrijk. Mensen schrijven een oorzakelijk verband toe aan externe en interne elementen. Onderzoek toont aan dat mensen die altijd internationale interne attributies maken voor negatieve gebeurtenissen, wat betekent dat ze zichzelf de schuld geven, ongeacht de situatie, aangeleerde hulpeloosheid ontwikkelen. Wanneer zij geloven dat zij altijd de schuldige zijn, missen zij de motivatie om te verbeteren, het opnieuw te proberen, of nieuwe dingen te proberen.

Deze negatieve zelfpraat weerspiegelt geïnternaliseerde schaamte en houdt die in stand. Zij ontdekten dat we beter presteren door simpelweg te denken dat we controle hebben over schadelijke stimuli, zelfs als we dat niet hebben. oefening het. Machtsonevenwichtigheden zijn kenmerkend voor gewelddadige relaties. Misbruikers zoeken macht en geven hun gedrag op andere mensen. Zij ondermijnen het gevoel van eigenwaarde van hun echtgenoten met psychologisch misbruik, zoals kleineren, achterhouden en heimelijke manipulatie. Wanneer zij hiermee geconfronteerd worden, escaleren zij vaak of dreigen zij nog meer misbruik te maken of worden gewelddadig.

Eigenwaarde

De ondermijning van het gevoel van eigenwaarde en het aanhoudende misbruik creëren aangeleerde hulpeloosheid bij de slachtoffers, die zich na verloop van tijd met vermijding en meegaandheid aan de misbruiker aanpassen om het misbruik te minimaliseren en zich beschermd te voelen. Terwijl ze eerst misschien boos werden en protesteerden, beseffen ze uiteindelijk dat deze strategie meestal contraproductief is. Zij verdoven hun gevoelens, worden gestrest en/of depressief, en kunnen lichamelijke symptomen ontwikkelen. Naarmate de schaamte en angst toenemen, denken zij niet meer weg te kunnen en worden zij een omhulsel van hun vroegere zelf. Deze routine wordt verergerd door incidentele bekrachtiging waarbij het logeren een verslavend gedragspatroon wordt.

Veel codependenten ontwikkelen aangeleerde hulpeloosheid in de kindertijd. Als jonge kinderen worden we eigenlijk door onze ouders bepaald om te overleven, niet alleen lichamelijk, maar ook emotioneel. We leren onmiddellijk strategieën om veilig te blijven en het ongenoegen van onze ouders te minimaliseren. Wanneer een ouder verwaarlozend, emotioneel afwezig, kritisch, controlerend, of misbruikend is, voelen we ons niet alleen onzeker en creëren we gevoelens van ontoereikendheid en schaamte, we voelen ons hulpeloos om gehoord te worden en een impact te maken. Een narcistische moeder of vader, sommige andere geesteszieke ouders of tieners ontslaan, beschamen of beperken hun kinderen, en sturen zo de boodschap dat hun gevoelens, behoeften en wensen onbelangrijk zijn.

Kinderen woedeZe voelen zich hulpeloos, internaliseren hun medelijden en woede en gaan vaak aan de drugs of verslaafd gedrag. Ze voelen zich hulpeloos, internaliseren hun medelijden en woede, en wenden zich vaak tot drugs of verslavend gedrag. Sommige kinderen komen in opstand, maar dat kan leiden tot nog meer onderdrukkende maatregelen. Ze ontwikkelen aangeleerde hulpeloosheid en negatieve interne attributies die hen volgen tot in hun volwassenheid. Soms ervaren ze vrijheid in hun late tienerjaren en vroege volwassenheid, maar trouwen ze misschien met iemand die hun pijnlijke familiespel reproduceert.

Slotopmerking

Het duurt niet lang of hun aangeleerde hulpeloosheid keert terug. Dit kan ook gebeuren wanneer een sterkere broer of zus een mindere mishandelt of plaagt. Ik herinner me dat ik door mijn oudere broer werd gekieteld tot ik buiten adem was en in tranen uitbarstte. Dit vestigde een geloof dat ik hulpeloos was en niet terugvocht toen ik kon. Aangeleerde hulpeloosheid veroorzaakt een zichzelf versterkende negatieve terugkoppelingslus die onze gezondheid, werktevredenheid en onze relaties kan schaden. Het kan ongezonde gewoonten veroorzaken waarbij we tekortschieten in onze voeding en regelmatige lichaamsbeweging. We vinden misschien niet de juiste medische en tandheelkundige zorg, krijgen geen hulp voor verslaving of omgaan met onze financiën.

Aangeleerde hulpeloosheid kan mensen treffen die vastzitten in armoede of die te maken hebben met niet aflatende vooroordelen. Overtuigingen kunnen van generatie op generatie worden doorgegeven, waardoor een cyclus van passiviteit en armoede ontstaat. Studenten die niet goed presteren op de universiteit wijten hun mislukking aan hun eigen ontoereikendheid. Hun optimisme en gevoel van eigenwaarde lijden eronder. Ze denken niet dat ze beter kunnen en hopen te falen. Ze stoppen met proberen en stoppen vaak met studeren. Ook aangeleerde hulpeloosheid en de daarmee samenhangende schaamte weerhouden ons ervan professioneel vooruit te komen en ons verdienpotentieel te vergroten. Het resulteert in depressie and ill-health. In reality, research indicates that a pessimistic outlook can negatively affect ontstekingOns immuunsysteem en de gezondheid van ons hart.

Het fantastische is dat deze aandoening geen levenslange straf is. Een laag gevoel van eigenwaarde is aangeleerd en een gezond gevoel van eigenwaarde ook. Onze hersenen zijn kneedbaar, maar het vereist behandeling om negatieve interne attributies en cognitieve vervormingen te bestrijden. Verandering vereist behandeling die zich richt op ons denken en onze overtuigingen. Cognitief-gedragstherapeutische behandeling is succesvol in het overwinnen van schaamte en het veranderen van onze gedachten en attitudes. Een therapeut ondersteunt ons ook bij het riskeren van nieuwe activiteiten die onze negatieve vooroordelen veranderen. Als ons gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen toenemen, worden we zelf-empowered-zelfvertrouwen in daden. Opgekropt energie wordt ontketend. We creëren een positieve terugkoppelingslus, waarbij we positieve uitkomsten verwachten en ervaren. Wanneer we dat niet doen, onthouden we ons van zelfbeschuldiging. We geloven in externe attributies en veranderen wat we kunnen.