Ben ik te serieus?

Ben je te serieus? Toen ik nog een therapiegroep leidde, hadden we op een avond een erg leuke avond. Iedereen had belangrijke triomfen te melden, de energie was hoog, we lachten en maakten grapjes. Een tengere vrouw die er voor het eerst bij was, zat stil en nam al onze komedie en geflipte opmerkingen in zich op. Er is een happy end. Ze werkte die avond en besloot nog een keer terug te komen. gevoel ook beter over zichzelf.

Eens kijken...

Vaak merk ik dat mensen in counselling komen met een somber en angstig gevoel. Geliefden maken zich zorgen over hun relatie, ouders over kinderen, kinderen over ouders, alles ziet er somber uit. Stellen komen vaak vreselijk bezorgd binnen over relaties die in wezen prima zijn, met regelmatige moeilijkheden om op te lossen.

Gisteravond belde een klant. Na vijf minuten realiseerde mijn klant zich dat de boosheid was slechts tijdelijk en hoewel het moest worden aangepakt, was het niet tragisch. Er moest gewoon naar zijn echtgenoot geluisterd worden en hij moest het niet te somber opvatten. Het meeste was spel, om zijn attentie als kalmte had verwaarloosd. Het te serieus nemen had het buiten proporties opgeblazen, tot het de twee dreigde te overweldigen.

Door het weer in perspectief te plaatsen, konden ze weer helder denken en werd het probleem gemakkelijk opgelost. Nadat ze het hadden opgelost, konden ze erom lachen. Mensen zijn leerapparaten. We zijn een aanpasbare soort. Zet ons in een situatie die we niet kennen en vroeg of laat komen we er achter en beheersen we die. We zijn ook een soort met gevoel voor humor. Ik geloof dat beide met elkaar verbonden zijn. Je hebt gevoel voor humor nodig om in een onbekende situatie rond te kunnen strompelen tot je er uit bent.

Onderzoek

Huidig onderzoek suggereert dat komedie, vooral gelachgaat de verwoestingen van stress op het lichaam en het immuunsysteem. Zie je hier een patroon? We kregen (of ontwikkelden door natuurlijke selectie, afhankelijk van hoe je het bekijkt) een gevoel voor humor, het vermogen om te lachen, voor een doel. Het helpt ons om ons aan te passen, te leren, te groeien en te verdragen. Als je jezelf en je situatie te serieus neemt, ontneem je jezelf dit instrument van de komedie. Ja, natuurlijk is het waarschijnlijk om dingen te licht op te vatten.

We kennen allemaal de frustratie van een probleem dat een geliefde niet serieus genoeg neemt. We kennen ook mensen die leven als een grap, in plaats van het bij elkaar te rapen. Eigenlijk maskeert dit soort lichtheid de angst dat wat je niet aan wilt pakken te zwaar is om mee om te gaan. Wat ik echter vaker zie in mijn praktijk is het omgekeerde. We streven ernaar, we zijn oprecht, we geven er veel om en we willen het graag goed doen.

We vergeten plezier te maken, te ontspannen en lief te hebben, te wachten tot alles weer rustig is, te lachen over hoe verschrikkelijk het allemaal is. Een van mijn klanten die in een hospice werkt, zei onlangs hoe verbaasd hij was over hoeveel gelach en komedie er was bij een van de ernstig zieke patiënten daar. Humor maakt zelfs dood en ziekte draaglijker en zorgt voor warme herinneringen. Deze herfst vraag ik je om erover na te denken om je eigen leven zo leuk en eenvoudig mogelijk te maken. Welke ambitie je ook hebt, doe het voorzichtig.

Eindnoot

Neem het advies van Mary Poppins aan en denk aan "een lepel vol suiker helpt de geneeskunde naar beneden gaan." Zoek zoveel mogelijk mogelijkheden voor gelukzaligheid. Lees altijd de grappige dingen als je het sombere nieuws leest. Richt evenveel energie op wat grappig of positief is in je leven als op de problemen. Het zal je misschien verbazen te ontdekken dat je nog meer werk gedaan krijgt als je het iets minder serieus neemt, als je wat meer lacht.

Studies van grote menselijke wezens, die hebben geholpen de toestand van ons leven te verbeteren, onthullen dat de meesten van hen een fijn gevoel voor humor hebben. Etnische groepen, zoals het Joodse volk, die grote ontberingen hebben overleefd, staan bekend om hun humor. Ik geloof dat onze menselijke vermogens een betekenis hebben in ons leven. Het vermogen om te lachen zou ons gewoon dichter bij elkaar kunnen brengen, om ons te helpen sociale componenten te zijn, maar ik betwijfel dat. Ik geloof dat de aanwezigheid ervan iets sterkers zegt. Mijn ervaring in counseling zegt me dat lachen een van onze grote genezers is. Probeer meer te lachen. Het is een vies klusje, maar iemand moet het doen.