Wat moet ik weten over bijniervermoeidheid?

De resultaten van laboratoriumtests worden vaak als "normaal" beschouwd bij mensen met deze aandoening. Helaas, meer dan 50 procent van de volwassene Amerikanen lijden aan bijnieren vermoeidheidwaarbij velen spontaan herstellen en nooit gediagnosticeerd worden. Een minderheid herstelt niet, maar verslechtert in de loop van de tijd, terwijl hen voortdurend wordt verteld dat er niets "mis" met hen is, volgens de tests.

Bijniervermoeidheid

Het kan zo ernstig worden dat het individu bedlegerig en volledig arbeidsongeschikt is. Voor wie ooit online heeft gezocht naar zijn eigen symptomen of andere heeft gelezen gezondheid boeken, dan heb je deze aandoening waarschijnlijk al eens zien noemen. Maar helaas herkennen veel hedendaagse artsen deze aandoening niet en beschouwen zij het bijniervermoeidheidssyndroom als een "nepziekte".

Het vereist een goede, onderzoekende arts om de oorzaak van bijniervermoeidheid te vinden, niet het vermogen om labtesten te lezen. Het is moeilijk te geloven dat een aantal van de meest getrainde artsen zo'n wijdverspreide stoornis niet als een echte zorg zien. De feitelijke ervaring van slachtoffers, hun ongeschiktheid, samen met hun onvermogen om een stabiel beroep uit te oefenen, zou voor een arts reden genoeg moeten zijn om wat dieper te graven wanneer laboratoriumtests "normaal" uitwijzen.

Helaas is dit niet noodzakelijk het geval. Normale diagnostische en laboratoriumonderzoeken zijn typisch voor ernstig zieke en manifestatievrije mensen. Gezondheid bestaat eigenlijk uit een reeks elementen, een continuüm met aan de ene kant ernstige ziekte en aan de andere kant optimale gezondheid. Elke chronische aandoening, inclusief bijniervermoeidheid, bestaat uit een dergelijk continuüm.

Laten we eens kijken...

De traditionele geneeskunde beschouwt iemand over het algemeen alleen als "ziek" als de labwaarden de "normale" drempel overschrijden volgens de bevolkingsstatistieken. Maar pas als iemand die drempel overschrijdt, wordt hij of zij beschouwd als "geschikt" voor behandeling. Deze alles-of-niets-strategie is niet alleen verkeerd, maar ook roekeloos. Het lichaam kan niet worden uit- en aangezet als een lichtschakelaar, die dagelijks van normaal naar abnormaal gaat. Helaas vallen ziekten als bijniervermoeidheid in het middengebied van het spectrum, zodat ze in de traditionele geneeskunde worden genegeerd.

Bijniervermoeidheid wordt een subklinische aandoening genoemd, en de preventieve geneeskunde heeft zich als medisch specialisme toegelegd op het stoppen van deze ziektegroep voordat de symptomen te ernstig worden. Is milde bijnierinsufficiëntie echt? Natuurgeneeskundigen hebben het begrip van bijniervermoeidheid verbeterd door te herkennen wanneer symptomen aanwezig zijn, zelfs wanneer labonderzoeken normale waarden laten zien. Dit wordt beschouwd als milde bijnierinsufficiëntie, of niet-Addison's bijnierinsufficiëntie.

Tegenwoordig

De moderne geneeskunde vertrouwt te veel op laboratoriumtests om te weten wat er met de patiënt aan de hand is. Veel artsen zijn te mechanisch in hun benadering van het lokaliseren van het bestaan van een ziekte. Helaas worden andere benaderingen als "onwetenschappelijk" beschouwd en daarom genegeerd. De cruciale basis voor het vinden van de oorzaak van een ziekte is het vermogen om een gedetailleerde geschiedenis van de patiënt te hebben en te beseffen dat elk lichaam anders is. Deze procedure is echter een verloren kunst aan het worden en wordt vervangen door een overdreven vertrouwen in laboratoriumtests. Laboratoriumtests werken meestal goed bij het vaststellen van acute ziekten, maar dat komt omdat de symptomen dramatisch zijn.

Chronische aandoeningen zijn echter niet zo gemakkelijk vast te stellen op het lab. De meeste chronische ziekten evolueren met de tijd, waarbij de symptomen aanwezig zijn maar de labo's in het beginstadium binnen de normale grenzen blijven. Laboratoriumonderzoek is bedoeld om artsen te helpen bij het onderzoeken van klinische aandoeningen, niet om de belangrijkste bron van informatie te zijn. Laboratoria zijn niet bedoeld om goede klinische vaardigheden en een uitgebreide anamnese te vervangen. In de huidige medische wereld betekent "normaal" alleen de afwezigheid van een aantoonbare ziekte, zoals blijkt uit diagnostische en laboratoriumonderzoeken.

Laten we het begrijpen

De drempelwaarden voor normale waarden zijn door de mens ontwikkeld en worden beschouwd als een onvolmaakte wetenschap. Zoals gezegd is dit een roekeloze benadering van de diagnose en behandeling van chronische ziekten. Patiënten krijgen voortdurend te horen dat er niets mis is met hen, ondanks het feit dat ze dagelijks slopende symptomen ervaren. Ze worden in wezen "leugenaars" of "gek" genoemd, en dat is onaanvaardbaar. Ik wil de premisse bekijken die vooruitstrevende biologische artsen hebben bepaald over hun stelling over de echtheid van bijniervermoeidheid.

Net als alle andere organen en organen in het lichaam kunnen de bijnieren op elk moment van je leven slecht gaan functioneren door zwakte of letsel. leven. De klieren zijn verantwoordelijk voor meer dan 50 unieke hormonen en helpen het lichaam vooral om te gaan met stress. De meeste van deze hormonen nemen van nature af met het ouder worden, en deze langzame afname wordt in het begin meestal niet opgemerkt.

Natuurgeneeskunde

Natuurgeneeskundigen merken op dat vermoeidheid meestal mild is in een vroeg stadium van bijniervermoeidheid. Wanneer iemand in een staat van voortdurende hoge psychologische of lichamelijke stress verkeert, ontvangt het lichaam niet de rest and recuperation it must restore hormone levels. With the continuous stress, adrenal corrosion picks up speed. Advanced signs of aging, irregular menstruation, low sex drive, low blood sugar, slapeloosheidLage bloeddruk en vermoeidheid zijn tekenen dat de machine op een subklinisch niveau kapot gaat.

This decline isn’t only from the adrenals, but in the other glands also, including the thyroid gland. A malfunction here leads to hypothyroidism and dysfunctional regulation of glucose hormones such as insulin. This contributes to metabolic and hormonal balance, which may perpetuate an assortment of problems like endometriosis, PCOS, and fibrocystic breast disease.

Laag immuniteit wordt ook een probleem. De bijnieren behoren tot de belangrijkste regelcentra in het lichaam, dus als ze verminderd of overbelast zijn, heeft dat zeker gevolgen. Ernstig psychisch letsel in de kindertijd, extreme lichamelijke inspanning, zware operaties en herhaalde zwangerschappen maken iemand extra kwetsbaar voor deze ziekte. Het is belangrijk om te weten dat bijniervermoeidheid soms niet het enige probleem is wanneer er symptomen zijn. Dit is de reden waarom speurwerk noodzakelijk is.