Wat zijn de effecten van gechloreerd water?

De water that comes from your kitchen faucet includes with it a continuous flow of chemical by-products which are known to cause cancer, cardiovasculaire ziekte and reproductive harm. Since the turn of this century chlorine was used to deal with the country’s drinking water, virtually eliminating disease causing viruses and bacteriën. Toen het voor het eerst werd gebruikt in 1908, werd het gezien als de ideale therapieeen die ons vrij hield van door water overgebrachte ziekten en geen nadelige effecten had op onze gezondheid.

Wist je dat?

Er is tegenwoordig veel meer bekend over vervuiling, en de vergissing van ons handelen begint duidelijk te worden door de toename van het aantal sterfgevallen door hart- en vaatziekten en kanker. Het probleem met chloor zit echt in de bijproducten, bekend als organochloorverbindingen, die ontstaan wanneer het zich vermengt met natuurlijke materialen, zoals algen, bladeren en menselijke huid. Er zijn duizenden verschillende chloorbijproducten, en slechts enkele daarvan zijn onderzocht op veiligheid of worden gecontroleerd in onze watervoorraden.

While these by-products do not cause immediate illness, such as typhoid or dysentery, they have long term effects that are less easy to research or link to any 1 health ailment. There are lots of types of by-products, the most studied being trihalomethanes (THMs), which occur when chlorine combines with methane. A frequent THM found in water is chloroform, a known carcinogen. As a matter of fact, a high number of THMs are suspected or known carcinogens, but they’re permitted to stay in our water at minimum levels, although research has shown those”minimum” amounts are capable of inducing cancer.

Chloor

Chloor en zijn bijproducten komen het lichaam binnen door inname, inademing en absorptie van de huid. Er is een theorie dat 2/3 van de inname van chloor bijproducten in het lichaam plaatsvindt onder de douche. Als het water wordt opgewarmd, verdampen de bijproducten en kunnen ze gemakkelijk worden ingeademd. Het warme water zorgt er ook voor dat de poriën van de huid uitzetten en gemakkelijker door de huid worden opgenomen. Bijproducten van chloor worden niet snel afgebroken en worden meestal opgeslagen in de vetweefsels van het lichaam, waar ze het DNA kunnen veranderen, de immuunfunctie kunnen onderdrukken en de natuurlijke celontwikkeling kunnen verstoren.

De bijproducten ruïneren ook de darmflora ("goede" bacteriën) die het lichaam beschermt tegen ziekteverwekkers en creëren vrije radicalen die tot kanker kunnen leiden. Aan chloorbijproducten wordt toegeschreven dat zij verschillende soorten kanker veroorzaken, zoals lever-, blaas-, rectum- en darmkanker. Uit een studie van het National Cancer Institute in Bethesda, Maryland blijkt dat "mensen die wonen in gebieden met gechloreerd water twee keer zoveel kans hebben om kanker te krijgen" dan mensen die dat niet hebben.

Slotopmerking

Free radical damage due to chlorinated by-products are linked to heart disease and atherosclerosis (hardening of the arteries). In his book Mega Nutrition, Richard A. Kunin, M.D.. An increasing number of studies also have linked chlorine and chlorine by-products to reproductive harm. In 1998, the California Department of Health conducted a study which established a link between chlorinated drinking water and miscarriage. They found that pregnant women with high exposures to chlorinated drinking water almost doubled their risk of miscarriage from a speed of 9.5% to 16%. Other studies have linked chlorinated drinking water to serious birth defects and low birth gewicht. Notwithstanding the overwhelming quantity of evidence that chlorine isn’t as secure as once thought, the EPA continues to deny that there’s a causative link between chlorinated water and health effects.

Tegenstanders van het gebruik van chloor bij de behandeling van drinkwater veronderstellen dat de weigering van de EPA voortkomt uit de enorme kosten die zij zou moeten maken om een veiliger behandelingssysteem in te voeren. In 2002 begon Engeland Ozonatie te gebruiken om het drinkwater van het land te behandelen. De procedure werkt door precies dezelfde soort ozon als in de lucht toe te voegen aan de drinkwatervoorziening van het land. Zodra de ozon is ingebracht, wordt een elektrische lading door het water gestuurd, waardoor alle ziektekiemen effectief worden gedood. Ozonatie is echt twee keer zo effectief als chloor in het verwijderen van ziektekiemen en is vrij van chemicaliën, waardoor er geen gevaarlijke bijproducten ontstaan. Hoewel een aantal steden in de VS Ozonatie zijn gaan gebruiken, vertrouwen de meeste nog steeds op chloor om hun drinkwater te behandelen. Individuele ozonapparaten voor waterbehandeling kunnen voor thuis worden gekocht en zijn relatief goedkoop. Omgekeerde osmose, microfiltratie en distillatiefilters zijn niet effectief omdat ze de schadelijke bijproducten van chloor niet elimineren.